Hoe krijgt men data in DNA, en vooral, hoe leest men die data nadien terug uit? In dit artikel kan je volgen hoe binaire data gecodeerd worden om te passen in korte strengen DNA met pointers naar de volgende streng. Data vervolgens teruglezen met een ‘sequencing machine’ is mij nog wat onduidelijk, maar ik ben voorlopig tevreden met de uitleg. Ook hier is het weer boeiend te zien hoe in geval van destructie tijdens het lezen, er gewoon een andere kopie van dezelfde data gebruikt wordt, en zelfs het sequentieel uitlezen vervangen kan worden door een soort direct access. Verwerkingstijd is nog een factor waaraan men flink aan het werken is.